
Оюутан байхдаа их рома охин байсан бололтой. Хамгаас хайртай нандигнан сүйд болдог байсан улаан дэвтрээ шүүгээнээсээ оллоо. Хэдэн хоног тэр дэвтрийг нээж үзсэнгүй. Баахан шүлэгнүүд байгаа гэсэн бодлоос өөр зүйлгүй байсым чинь. Өчигдөр орой зав гарган уншиж үзлээ. Тэр үеийн хүүхдүүдийн сэтгэлгээ ч гэж ямар хөөрхөн өхөөрдөм байсан юм бэ дээ гоё гоё үгтэй шүлэгнүүд зөндөө тэр шүлэгнүүдийг дагаад дурсамжнууд хөврөөд л ... Ингээд бодохоор хүн гэдэг амьтан дурсамжаараа хөглөгдөж амьдардаг бололтой.
No comments:
Post a Comment